Met de kabelbaan naar Brunate

De funicolare van Como naar Brunate is één van de oudste kabelbanen van Italie. De kabeltram werd gebouwd in 1893 en was in die tijd een ingenieursprestatie van de eerste orde. De baan loopt van Piazza Alcide de Gasperi in Como, op 199 m hoogte, naar Piazza Bonacossa in Brunate op 700 meter hoogte. De lengte is ongeveer 1100 meter en de gemiddelde helling bedraagt 50%(!).

Omdat er maar één spoor is kruisen de wagons die omhoog en omlaag gaan elkaar halverwege. Er zijn twee tussenstations, Como Alta en Carescione. De rit met het treintje duurt 7 minuten en wordt elke 30 minuten gereden. Halverwege staat een klein kanon dat iedere dag om 12 uur ’s middags wordt afgevuurd.

Toerisme

Hoewel het al vóór de Romeinse tijd bewoond was, leidde Brunate eeuwenlang een zeer rustig bestaan. In 1340 werd hier het klooster van S. Andrea gesticht, waarvan nu alleen nog de parochiekerk resteert. Op een gedenksteen tegen een zijmuur van de kerk kun je lezen dat de beroemde geleerde Alexander Volta, uitvinder van de batterij, hier de eerste 30 maanden van zijn leven heeft doorgebracht, opgevoed door een min, Elisabeth Pedraglio.

Het dorp was zeer moeilijk bereikbaar tot er in 1817 een muilezelpad (het huidige Sentiero di Como) werd aangelegd dat langs het klooster van S. Donato naar de Via Grossi in Como leidde. In 1894 kwam er een abrupt einde aan het isolement door de aanleg van de funicolare, het kabelspoor dat Brunate verbindt met Como. Vanaf dat moment ontwikkelde het toerisme zich snel. Vele vermogende ondernemers bouwden hier luxueuze villa’s naast de oude dorpskern en rond 1900 was er zelfs een casino in het dorp.

Ook voor de dorpsbewoners bracht dit grote veranderingen mee. Tot dan toe was men vrijwel volledig gericht op de landbouw en veeteelt, nu vonden velen werk als bouwvakker en in de dienstensector. Naast het station van de funicolare staat het ex-Grand Hotel Milano, gebouwd in 1910, symbool voor de tijd dat Brunate een belangrijk centrum voor het internationale toerisme was. Helaas duurde deze bloeiperiode niet veel langer dan vijftig jaar en zakte de toeristische betekenis van het dorp na de Tweede Wereldoorlog snel in.

In het dorp zie je ook een aantal mooie villa’s gebouwd tegen het eind van de 19e en begin 20e eeuw in de stijl die nu bekend staat als Jugendstil, Art Nouveau of Liberty. De gebouwen zijn architectonisch interessant en worden vaak door prachtige tuinen omgeven. Het is niet zo dat de villa’s in een bestaand landschap zijn geplaatst, de tuinen zijn door tuinarchitecten aangelegd tegen de berghelling in een kale omgeving. Op enkele punten heb je ook een schitterend uitzicht over het meer. De Libertystijl is het best te zien aan de villa’s Orlandi, Marinoni en Farneti. Je kunt te voet afdalen naar Como. Neem dan de route via Eremo di San Donato. Het uitzicht op de weg terug naar Como is op deze route prachtig!

Vuurtoren

Op 1 kilometer van Brunate, in het gehucht S. Maurizio, werd in 1927 een vuurtoren, de ‘Faro Voltiano’, gebouwd ter gelegenheid van de 100e sterfdag van Alexander Volta. Het ontwerp van Gabriele Giussani stelt symbolisch de ‘zuil van Volta’ voor, d.w.z. de batterij waarmee deze geleerde wereldfaam kreeg. De toren staat op 900 meter hoogte op de heuvel van Brunate en biedt een prachtig uitzicht over de omgeving.

Het is ook mogelijk via een wenteltrap (143 treden!) de toren te beklimmen. Bij goed zicht kun je de Monte Rosa zien liggen. ’s Nachts toont de toren een afwisselend groen, wit, rood licht, de kleuren van de nationale vlag van Italië. Wil je naar de vuurtoren, sla dan in Brunate bij de kerk de Via Beate Maddalena Albrici in en volg het rood-wit-rode bordje volgen naar S. Maurizio. In S. Maurizio staat dicht bij de vuurtoren een kerkje gewijd aan de gelijknamige heilige. Onder de vuurtoren ligt het park Marenghi, een geliefde plek voor een zondags uitstapje van de Brunatesi.

Als je de asfaltweg door S. Maurizio vervolgt, kom je bij de berghut (hotel-restaurant) C.A.O. (Club Alpino Operaio) op 1000 meter hoogte. Je vindt hier ook het kleinste kerkje van Europa, gewijd aan S. Rita. Het werd in 1940 gebouwd ter ere van de alpinisten die vielen voor het vaderland. De architect Piero Clerici decoreerde het kerkje met fresco’s.